راه ، رفتن میخواهد ...

ما چون ناراحت، ملول و آشفته شده ­ایم، همایش دلواپسی می­ گیریم و به جای چشم به راهی به جلو، منتظر برگشت به دورانی هستیم که دولت نهم و دهم بر مسند امور بود و اگر چه در آن زمان، چرخ مملکت درست نمی­ چرخید، اما روزگار ما که خوب می­ چرخید؟!

علاوه بر جهات اربعه در شمال، جنوب، غرب و شرق، هر جایی که انسانی ایستاده باشد، شش جهت دیگر نیز وجود دارد که عبارتند از: بالا، پایین، چپ، راست، جلو و عقب. اگر بخواهیم بر اساس فرهنگستان لغت سخن بگوییم، باید به جای دو واژه اخیر، پس و پیش بگوییم و آنگاه با ترکیب دو واژه، «دل» و «واپس» در فرهنگ­ها، دنبال معنای لغوی آن بگردیم که لغت­نامه دهخدا می­گوید: «مضطرب، ناراحت، ملول و منتظر» و در فرهنگ معین نیز آمده است: «نگران، آشفته و چشم به راه»
با این توضیحات به سراغ «دلواپسیون» می­رویم که از اولین روزهای تشکیل دولت یازدهم و بویژه این روزها در اوج فغان و شکایت از عدم آزادی بیان! که لابد در مقایسه با آزادی­های کامل بیان در دولتهای نهم و دهم برای منتقدین اظهار می ­شود و در آستانه برگزاری دور نهایی مذاکرات ژنو، با مجوز رسمی از نهادهای قانونی، فراخوان و دعوت نامه­های رسمی و غیررسمی می­دهند، همایش برگزار می­کنند و علیه مسوولان دولتی و شخص رییس جمهور منتخب مردم و تیم دیپلماسی کشور شعار سر می­دهند و تصاویر و اخبار آن را نیز توسط رسانه­های پرسروصدای همسو اعلام و منتشر می­کنند.
به راستی این گروه چه کسانی هستند؟ سابقه دلواپسی­های غیر سیاسی آنان نسبت به آینده این مملکت در دولت گذشته چگونه بود؟ از کی برای چی و برای چه اموری د­لواپس مردم شده­اند؟ آیا این مردم که آنها در دولت یازدهم به فکرشان رسیده است که سنگ آنها را به سینه بزنند، همان مردمی نیستند که در ۲۴ خرداد سال گذشته، به رغم تبلیغات وسیع و فراوان رسانه­های مکتوب و مجازی پرخرجشان و بویژه صدا و سیما، به نامزدشان رأی ندادند؟
چه زود فراموش کردند این جماعت دلواپس که پارسال این ایّام، کشور در چه برهه و شرایطی بود؟ سایه جنگ، تهدید، ارعاب و تحریم هر روز گسترده­تر می­شد و در عرصة سیاست خارجی، کار به جایی رسیده بود که حتّی کشورهای کوچک منطقه نیز برای ما خط و نشان می­کشیدند؟
آیا در قبال پس­رفت کشور، فسادها، اختلاس­های ریز و درشت اعلام شده و نشدة دستگاه­های دولتی و غیردولتی، تاراج بیت­المال، ارائه آمارهای دروغ و از همه مهم­تر، دلسرد کردن و بی­اطمینان و اعتماد کردن مردم در دولت گذشته و نزاع و اختلاف هر روزه در کشور، حتی بین سران سه قوه که به محاکم قضایی نیز کشیده می­شد، دلواپس نبودند؟
خوب است بگویند چه اتفاقی قرار است در مذاکرات ژنو بیفتد که مایه دلواپسی آنها شده است؟ آنچه که تاکنون در کلام رهبر معظم و رییس جمهور محترم از توافقات ژنو آمده، جهاد دیپلماسی تیم مذاکره کننده ایران است و نتیجه آن هم خنثی کردن القائات شوم صهیونیست­ها برای ایران هراسی و جلب اعتماد جهانیان به عدم حرکت ایران به سمت بمب اتم است. مگر نه این است که خون دانشمندان عزیز و جوان و شهدای هسته­ای ما ریخته شد تا مردم عزیز ایران از حق خود برای استفاده از مواهب صلح آمیز انرژی هسته­ای و دانش آن بهره­مند شوند؟ مگر غیر از این است که ولی فقیه ما، رسماً اقدام به ساخت سلاح هسته­ای را حرام اعلام کردند؟
می­دانیم و شما خود بهتر از ما، به خاطر اطلاعاتی که دارید، عمیق­تر از مردم واقفید که توافقات ژنو، اثبات عقلانیت قوم ایرانی در عرصه تمدن، گفت­وگو، تعامل سازنده منطق و استدلال در همیشه تاریخ است و نقشه شوم صهیونیسم جهانی و بوق­های کر کننده تبلیغاتی آنها را خنثی می­کند که سالهاست بر طبل جنگ افروز بودن ایران مظلوم می­کوبند و با سؤاستفاده از برخی ندانم کاری­ها و بی­تدبیری­های داخلی، از قبل آن برای خود امنیت و مجال جولاندهی می­سازند.
خوب می­ دانید که مذاکرات ژنو، در واقع زدودن غبار سیاسی از فضای جهانی علیه ایران و آگاهی افکار عمومی جهان و اثبات حقانیت اسلام به عنوان دین طرفدار منطق و گفت­وگو است که متأسفانه به خاطر سخنان و اقدامات نسنجیده بعضی­ها در داخل ایجاد شده بود و به همین دلیل جهانیان به ناحق، هم از سفر به ایران گریزان بودند و هم مانع سفر ایرانیان به کشور خویش می­شدند.
دلواپسی­های گروهی که این روزها میدان­دار برگزاری همایش­های خودجوش! شده ­اند که لابد هزینه ­های کلان آن هم به صورت خودجوش تدارک و تأمین می­شود، برای مذاکرات هسته ­ای نیست، بلکه برای خودشان است. در واقع شما دلواپس مردم نیستید، دلواپس خودتان هستید، دلواپس قطع یارانه­ های فرهنگی از سازمان­های تبلیغاتی و پایان یافتن تک صدایی و انحصار گرایی هستید.
دلواپس، برای قطع کارت­های هدیه­های تأمین اجتماعی و انتقام­گیری از رویکرد عقلانی دولتی هستید که می­خواهد همه چیز حتّی نقد برای همه و نه تنها برای یک گروه خاص، قانونی و آزاد باشد. وگرنه اگر برای مردم بود که پایان بلوکه شدن میلیاردها دلار سرمایه ایران، پایان تحریم کشتی­های نفتی و تجاری، پایین آمدن قیمت­های کذایی بیمه­های تجاری، طرح ملی بهبود سلامت و …. حرکت در جهت رونق تولید و اقتصاد که دلواپسی ندارد.
مگر اینکه بر اساس معانی لغوی دلواپسی که در ابتدای این مقال آمد، بگویید ما چون ناراحت، ملول و آشفته شده ­ایم، همایش دلواپسی می­ گیریم و به جای چشم به راهی به جلو، منتظر برگشت به دورانی هستیم که دولت نهم و دهم بر مسند امور بود و اگر چه در آن زمان، چرخ مملکت درست نمی­ چرخید، اما روزگار ما که خوب می­ چرخید؟!.
والسلام

رضا سلیمانی